Sopoccy Żydzi początkowo podlegali gminie wejherowskiej, tam też jeździli do synagogi. Po powstaniu Gminy Synagogonalnej w rejencji gdańskiej zakupiono w 1913 roku grunt pod cmentarz i synagogę w Sopocie. Zmarłych zaczęto tu grzebać po pierwszej wojnie światowej, a zaniechano w 1939 roku. Po wojnie wyznawców religji mojżeszowej chowano na cmentarzu komunalnym. Cmentarz żydowski został wpisany do rejestru zabytków Sopotu. W środku cmentarza znajduje się okazała płyta z napisem w języku hebrajskim.

Edward Herbst rozpoczął pracę w fabryce Karola Scheiblera w 1869. W ciągu kilku lat wspiął się po szczeblach kariery i w 1874 był już dyrektorem zarządzającym całym przedsiębiorstwem, a po ślubie z najstarszą córką Scheiblera Matyldą, stał się współwłaścicielem fabryki. Po śmierci w 1881 roku, Karola Scheiblera, Edward Herbst wraz ze spadkobiercami Scheiblera, synami Karolem i Adolfem oraz zięciem Georg von Kramst, utworzyli spółkę akcyjną, z głównym dyrektorem - Edwardem Herbstem. Był mecenasem "Dziennika Łódzkiego", któremu w 1885 roku kupił drukarnię. Był także wieloletnim prezesem Banku Handlowego w Łodzi. Ostatnie lata życia spędził w Sopocie gdzie zmarł 6 czerwca 1921 roku.Śliczna neogotycka kaplica mauzoleum zbudowana w 1921 roku.. Należy zwrócić uwagę na bioniowane przypory zakończone sterczynami. Wejście zdobi winperga zakończona maswerkiem, tympanon z epitafium podtrzymywany jest na trzech półkolumnach w stylu doryckim.

Interesująca architektonicznie kapliczka "stella Maris" stoi na prastarym rozstaju dróg przy dawnym trakcie do wsi Wielki Kack. Zbudowana w 1928 roku ze sztucznego kamienia na podmurówce z granitowych ciosów ma kształt otwartej rotundy. Między prześwitami są cztery kolumny z korynckimi glowicami, na których umieszczono cokoły z klęczącymi aniołami. Na fryzie skierowanym na rozwidlenie dróg napisano: Ave Maris Stell (Witaj Gwiazdo Morza). Wewnątrz pod kloszowym sklepieniem stoi Madonna z dzieciątkiem wykonana z terakoty w firmie w Dusseldorfie. Kapliczkę wpisano w rejestr zabytków Sopotu.

5 czerwca 1999 roku papież Jan Paweł II odprawił mszę na sopockim hipodromie przy ołtarzu zaprojektowanym przez znanego scenografa Mariana Kołodzieja. Ołtarz składał się z wykonanych przez artystów ludowych rzeźb krzyży, postaci świętych i kapliczek. Jedną z nich 'Trójcę Świętą' autorstwa Pawła Rybczyńskiego, później ustawiono w miejscu, gdzie Papieź wjeżdzał na hipodrom. Przedstawia Boga podtrzymującego krzyż, na którym cierpi Jezus Chrystus. U stóp krzyża na kamieniu wyryto słowa: Nie ma solidarności bez miłości. Sopocianie nazywają to miejsce papieskim ogródkiem.

Pochodzący z II połowy XVIII wieku budynek jest jednym z najcenniejszych zabytków Sopotu. Powstał w czasach przedrozbiorowych, kiedy Sopot stanowił własność polskich, magnackich rodów. Położony jest nad zadrzewioną krawędzią skarpy sopockiej - malowniczego urwiska oddzielającego Sopot górny od dolnego. jest to parterowy, murowany budynek o podstawie prostokąta z dwoma alkierzami dostawionymi do krótszych boków, przykryty czterospadowym dachem ceramicznym, wyłożonym dachówką holenderską. Zachowały się w nim dwa cylindryczne piece kaflowe, dwuskrzydłowe drzwi, stiukowe dekoracje i pochodzące z XIX wieku meble. Od 1974 roku dworek jest własnością Towarzystwa Przyjaciół Sopotu. W jednej z czterech sal wystawowych urządzono stała ekspozycję poświęconą historii Sopotu. W każdy czwartek o godzinie 18.00 w dworku odbywają się koncerty muzyki kameralnej. Występuje w nich wielu znanych profesorów i absolwentów akademii muzycznych z Gdańska, Krakowa, Łodzi, Warszawy, Bydgoszczy, a także świetni muzycy z zagranicy. Wstęp wolny.

Dom mieszkalny z 1900 roku, przykryty ceramicznym, dwuspadowym dachem, zdobią od frontu dwa symetrycznie rozmieszczone szczyty o wystroju neorenesansowym. W centralnej części głównej fasady umieszczono na pietrach obszerne balkony z kutymi balustradami.

Dwór w Kolibkach istniał prawdopodobnie już w XVI m., ale jego pierwotna lokalizacja nie jest obecnie znana. W I połowie XIX w., zbudowano środkową, najniższą część obecnegodworu, z charakterystycznym układem dwóch wejść, symetrycznie rozmieszczonych w elewacji frontowej. W drugiej połowie XIX wieku dobudowano tryzkondygnacyjną część wschodnią, a następnie bardzo podobną część zachodnią. Na początku lat 20 XX w. na środku elewacji frontowej powstał taras na filarach i nadbudówka dachu. W takiej formie dwór przetrwał do dziś. We wnętrzu zachowana sala ze stropem kasetonowym oradz posadzki z płyt szarego i czerwonego wapienia sprowadzonego ze skandynawii. W 1920 r. w dworze kolibkowskim gościem Witolda Kukowskiego był gen. Haller. Historyczny wystrój pomieszczeń dworu z tego czasu znany jest z fotografii archiwalnych. Budynek pełni nadal funkcje mieszkalne.

Budynek powstał około połowy XIX w., prawdopodobnie jako obora dla bydła. Obecnie służy jako stajnia. Budynek wyróżnia się imponującymi rozmiarami- ma 50m dlugości i 25 m szerokości Masywne kamienne przypory i ceglane ściany wspirały kiedyś poddasze, w którym był skład paszy dla zwierząt.

Pawilon został wzniesiony około połowy XIX wieku na skraju stromego morskiego klifu, osiągającego wysokość około 40 metrów. Z tego miejsca roztaczał się wspaniały widok na morze, który obecnie jest częściowo zasłonięty przez drzewa. Obiekt ten jest powszechnie znany jako "Grota Marysieńki", upamiętniająca żonę króla Jana III Sobieskiego. Pawilon uległ znacznym zniszczeniom po II wojnie światowej, jednak w najbliższych latach planuje się jego odbudowę.

Zgodnie z nielicznymi zachowanymi źródłami historycznymi, założenie sakralne w Kolibkach ma długą historię. Prawdopodobnie na niewielkim wzniesieniu pierwotnie istniała mała kaplica chrzcielna, a następnie kaplica poświęcona Najświętszej Maryi Pannie. Na mapie Zatoki Puckiej z 1720 roku, miejscowość "Kalipka" wydaje się zawierać "symbol" kościoła. Czy wówczas już istniała tu świątynia? Trudno na to pytanie odpowiedzieć, ponieważ brakuje potwierdzenia źródłowego. Wiemy natomiast, że kościół św. Józefa został ufundowany w latach 1763-1764 przez gen. Józefa Przebendowskiego, właściciela majątku w Sopocie, który nabył dobra kolibkowskie od swojego kuzyna Ignacego, starosty puckiego i mirachowskiego. Fundator planował osadzić przy kościele OO. Kapucynów, dla których ponoć rozpoczęto wznosić klasztor wraz z domem misyjnym. Jednak ten plan nie został zrealizowany, ponieważ J. Przebendowski zmarł niebawem po tym, a jego spadkobiercy nie okazali zainteresowania majątkiem kolibkowskim. Kościół św. Józefa prawdopodobnie został zbudowany w miejscu dawnych obiektów sakralnych, gdzie od ponad stu lat łączyły się grupy pielgrzymkowe zmierzające z Gdańska i Oliwy na odpust w Kalwarii Wejherowskiej (drugim przystankiem dla pielgrzymów był w Rumi, a kolejnym przy Bramie Oliwskiej w Wejherowie). Świątynia, która do II wojny światowej pełniła rolę katolickiego kościoła parafialnego dla Kolibek i Orlowa, została całkowicie zniszczona w 1939 roku.

Pomnik upamiętnia bohaterskie działania bojowe we wrześniu 1939 roku, które podjęła jednostka Wojska Polskiego stacjonująca w koszarach w Redłowie. Pułk bronił obszaru Kolibek oraz granicy Polski z Wolnym Miastem Gdańsk, z terenu ktorego atakowała niemieckie jednostki. Żołnierze pułku walczyli od 1 do 19 września, początkowo w rejonie Kolibek i Wielkiego Kacka, a następnie na Kępie Oksywskiej. Obok pomnika znajduje się punkt widokowy na Kolibki oraz morze.

W 1919 r. pobliski majątek Kolibki kupił zasłużony dla Pomorza Witold Kukowski, dzęki temu cała posiadłość została włączona po traktacie Wersalskim do Polski. Południowa granica Kolibek była jednocześnie granicą między Polską a wolnym miastem Gdańsk. W pobliżu ujścia potoku do morza stał kamień graniczny z napisem „Versailles 26.6.1919”, a na szosie był szlaban graniczny. Fotografia ukazująca niemieckich żołnierzy usuwających ten szlaban po agresji na Polskę 1 września 1939r. znalazła się w wielu publikacjach z tamtych lat.

Wieża widokowa w gdyńskiej dzielnicy Orłowo, na terenie Kolibek, ma wysokość 50 metrów. Taras widokowy znajduje się na wysokości 28 metrów. Obiekt został otwarty 17 września 2007 roku, a taras widokowy jest dostępny od 1 kwietnia do 31 października, w godzinach od 8:00 do 18:00, przy korzystnych warunkach pogodowych. Wejście jest bezpłatne. Wieża znajduje się na terenie leśnym w otulinie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, na krawędzi Pojezierza Kaszubskiego, na wysokości około 85 m n.p.m. Dojście do wieży jest wyznaczone czerwonym szlakiem, oznaczonym symbolicznie czerwonymi trójkątami z białymi obwódkami. Z tarasu widokowego można podziwiać widoki między innymi na Gdańsk, Sopot, Gdynię, Trójmiejski Park Krajobrazowy oraz Zatokę Gdańską.