Kaplica pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sopocie, dawniej nazywana „Kaplicą Polską”, to neogotycki, ceglany kościółek, który wzniesiono w latach 1869–1870 z inicjatywy lokalnych katolików. Jej budowa była możliwa dzięki bezpłatnej pracy miejscowych Kaszubów. Poświęcono ją 14 sierpnia 1870 roku, nadając wezwanie Wniebowzięcia NMP. Przed II wojną światową kaplica stanowiła miejsce spotkań zarówno dla polskich, jak i niemieckich katolików. Wnętrze kaplicy kryje dwa cenne zabytki: drewnianą rzeźbę Chrystusa Ukrzyżowanego z końca XV wieku oraz figurę Matki Boskiej z początku XVI wieku, nadające wnętrzu unikalny, historyczny charakter. Kaplica służyła głównie Kaszubom, w sezonie letnim odwiedzali ją także polscy wczasowicze. W 1902 roku w Sopocie otwarto większy kościół pw. Gwiazdy Morza, co sprawiło, że kaplica stała się miejscem bardziej kameralnym.

Ratusz w Sopocie, pełniący dziś funkcję siedziby Urzędu Miejskiego, to budowla o bogatej historii i interesującej architekturze. Pierwszą siedzibą władz miejskich była dokupiona w 1900 roku przez gminę Sopot Willa Fewsona. Znajdowała się ona w malowniczym otoczeniu, sąsiadując od południa z parkiem Herbstów i potokiem Haffnera, od północy z parcelą Hotelu Victoria, a od wschodu z sopocką skarpą. To właśnie w dawnej willi, 1 kwietnia 1902 roku, odbyła się pierwsza sesja Rady Miasta. Od 1910 roku willę wykorzystywano jako ratusz.Obecny budynek ratusza powstał w latach 1910–1911 według projektu miejskiego architekta Paula Puchmüllera. Pierwotnie gmach kończył się na wieży zegarowej, jednak w latach 1922–1923 został rozbudowany o galerię i salę posiedzeń rady miejskiej. Przez lata pełnił różne funkcje – w okresie od 1945 do 1958 roku był siedzibą władz województwa gdańskiego, a następnie stał się siedzibą Urzędu Miejskiego w Sopocie.Ratusz kryje w sobie także ciekawe detale. Nad portalem wejściowym można podziwiać najstarszy zachowany herb Sopotu, przedstawiający mewę trzymającą rybę na żółtym piasku, autorstwa Elsy Lüdecke. Ten symbol miasta stanowi wyjątkowy akcent, który podkreśla bogatą historię i tradycję Sopotu.

Hipodrom w Sopocie to wyjątkowy obiekt w Europie, gdzie z trybun można rozpościera się widok na morze, tworząc jedyne w swoim rodzaju połączenie sportowej rywalizacji z morską aurą. Jego historia sięga lat 70. XIX wieku, kiedy pruscy huzarzy z Gdańska organizowali tutaj biegi myśliwskie jako trening dla kawalerii. W 1898 roku zaczęto regularnie rozgrywać gonitwy płaskie i przeszkodowe. Wtedy też powstały istniejące do dziś elementy infrastruktury: tor, dwie trybuny oraz hala totalizatora.W okresie międzywojennym sopocki tor, znajdujący się na terenie Wolnego Miasta Gdańska, zdobył europejską sławę. Był areną międzynarodowych zawodów hippicznych, które idealnie wpisywały się w charakter letniskowego kurortu. Jego doskonała bieżnia i malownicze otoczenie – z jednej strony zalesione wzgórza, z drugiej plaża oddalona o 400 metrów – przyciągały miłośników jeździectwa z całego kontynentu.Po II wojnie światowej wznowiono gonitwy, ale w latach 80. XX wieku hipodrom przekształcił się w ośrodek treningowy i centrum sportów jeździeckich. Wyścigi powróciły dopiero pod koniec lat 90., gdy obiekt przejęło miasto Sopot.Dziś hipodrom łączy funkcję toru wyścigowego, ośrodka treningowego i miejsca dla miłośników jeździectwa rekreacyjnego. Organizowane są tutaj zawody, szczególnie w skokach przez przeszkody. Na terenie obiektu działa hotel dla koni oraz wypożyczalnia powozów. Hipodrom w Sopocie, z unikalnym położeniem i bogatą historią, pozostaje ważnym punktem na mapie regionu.